Ο αχίλλειος τένοντας σας βοηθάει να κινήσετε το πέλμα προς τα κάτω, να σηκωθείτε στις μύτες ή να σπρώξετε το πόδι σας καθώς περπατάτε. Βασικά βασίζεστε σε αυτόν κάθε φορά που βαδίζετε. Η ρήξη συνήθως συμβαίνει περίπου 6 εκατοστά από την κατάφυση του στην πτέρνα και τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν συμπτώματα πριν την πρόκληση της. Η ρήξη μπορεί να γίνει αν η περιοχή δεν αιματώνεται σωστά, κάτι που μπορεί να επηρεάσει την ίαση του. Εμφανίζεται στους άνδρες 5 φορές πιο συχνά από ότι στις γυναίκες.
Αίτια
Η ρήξη συνήθως οφείλεται από απότομη αλλαγή στις φορτίσεις στον τένοντα. Συνήθη παραδείγματα :
- Αύξηση στην ένταση στα αθλήματα, ιδιαίτερα σε όσα περιλαμβάνουν άλματα .
- Περιστασιακή Άθληση
- Πτώση από ύψος.
- Πτώση σε τρύπα
Προδιαθεσικοί παράγοντες
- Ηλικία. Συνήθως 30-40 ετών.
- Φύλο . Εμφανίζεται στους άνδρες πέντε φορές πιο πολύ από τις γυναίκες.
- Δυναμικά αθλήματα. Ειδικά όταν περιλαμβάνουν άλματα, απότομες αλλαγές πορείας , όπως το ποδόσφαιρο, η καλαθοσφαίριση και η αντισφαίριση.
- Ενέσεις στεροειδών. Οι γιατροί κάνουν τις ενέσεις για μείωση του πόνου αλλά συσχετίζονται με την ρήξη
- συγκεκριμένα αντιβιοτικά .Fluoroquinolone antibiotics, such as ciprofloxacin (Cipro) or levofloxacin (Levaquin), αυξάνουν την πιθανότητα ρήξης του αχίλλειου τένοντα.
- Παχυσαρκία
Συμπτώματα
Αν και μπορεί να μην υπάρχουν σε μια ρήξη οι περισσότεροι έχουν τα εξής:
- Ένα αίσθημα ότι κάποιος κλώτσησε το πόδι του στη μέση ή του πέταξαν πέτρα στο πόδι.
- Πόνος ,πιθανόν οξύτατος, και πρήξιμο κοντά στην πτέρνα.
- Μια ανικανότητα να κάμψετε το πέλμα ή να σπρώξετε προς το έδαφος όταν περπατάτε.
- Ανικανότητα να σταθείτε στα δάκτυλα του ποδιού.
- Ένα δυνατό ήχο την ώρα του τραυματισμού.
Πρόληψη
- Προοδευτική αύξηση στην προπόνηση. Τραυματισμοί αχίλλειου γίνονται συνήθως μετά από απότομη αύξηση στην ένταση της προπόνησης. Μην κάνετε αύξηση στην απόσταση, διάρκεια και συχνότητα της προπόνησης σας πάνω από 10% την εβδομάδα.
- Έχετε ποικιλία ασκήσεων . Αλλαγή αθλημάτων από μεγάλης έντασης όπως τρέξιμο σε πιο χαμηλής έντασης αθλήματα όπως περπάτημα, ποδηλασία ή κολύμπι.. αποφύγετε δραστηριότητες που προκαλούν μεγάλα φορτία στον αχίλλειο όπως τρέξιμο σε βουνό και άλματα.
- Επιλέξτε την επιφάνεια που θα τρέξετε με προσοχή. Μην τρέχετε σε σκληρές, ασταθείς (π.χ. άμμος) ή γλιστερές επιφάνειες. Ντυθείτε κατάλληλα για προπόνηση στο κρύο και να φοράτε σωστά αθλητικά παπούτσια με καλές σόλες στην πτέρνα.
- Αποφύγετε την έντονη αθλητική δραστηριότητα μετά από μεγάλη περίοδο αποχής
Διάγνωση
Η ρήξη αχίλλειου μπορεί να διαγνωστεί έγκυρα και αξιόπιστα μέσω της κλινικής εξέτασης.
Ο κλινικός λαμβάνει λεπτομερές ιστορικό, όπου καταγράφονται αναλυτικές πληροφορίες σχετικά με τη διαχείριση της καθημερινότητας (προφίλ του ασθενούς), τις λειτουργικές ανικανότητες λόγω του πόνου, λεπτομέρειες σχετικά με τη φύση και την εξέλιξη του πόνου/επεισοδίου, τις δραστηριότητες που επιδεινώνουν/βελτιώνουν τα συμπτώματα, το προηγούμενο ιστορικό και την κατάσταση της υγείας του, την πιθανή φαρμακευτική αγωγή που ακολουθεί και τις εξετάσεις απεικονιστικές/εργαστηριακές που διαθέτει ο ασθενής.
Η φυσική εξέταση που ακολουθεί περιλαμβάνει την επισκόπηση της άρθρωσης (θερμότητα,οίδημα,ερυθρότητα,ευαισθησία), την απώλεια κίνησης στις ενεργητικές και παθητικές κινήσεις και τη συμπεριφορά των συμπτωμάτων, κάτω από προσδιορισμένες κινητικές δοκιμασίες (επαναλαμβανόμενες κινήσεις ή παρατεταμένες θέσεις ενεργητικά ή παθητικά/ με ή χωρίς αντίσταση). Ο κλινικός θα μπορέσει να καθορίσει και να επιβεβαιώσει την διάγνωση της ρήξης κλινικά αλλά ίσως να ζητήσει μαγνητική τομογραφία για να διαπιστώσει το μέγεθος της ρήξης με λεπτομέρεια.
Θεραπεία
Με βάση πρόσφατες κλινικές μελέτες φάνηκε πως σε πολλές περιπτώσεις ρήξης αχίλλειου τένοντα, το χειρουργείο δεν είναι αναγκαίο, ενώ ένα εξατομικευμένο προοδευτικό πρόγραμμα θεραπευτικών ασκήσεων είναι εξίσου αποτελεσματικό μακροπρόθεσμα. Οι αρχές θεραπείας θα εφαρμοστούν με βάση τα ευρήματα της κλινικής εξέτασης και διαφορικής διάγνωσης ΜΔΘ. Οι οδηγίες θα είναι εξατομικευμένες και θα έχουν στόχο την πλήρη αποκατάσταση με βελτιώσεις, τόσο στη συμπτωματική, κινητική, όσο και λειτουργική εικόνα του ασθενούς.
Ο κλινικός μπορεί στα πρώτα στάδια να συστήσει ακινητοποίηση, για τον περιορισμό της φλεγμονώδους αντίδρασης και σχετικά σύντομα θα προσδιορίσει ένα εξατομικευμένο και προοδευτικό πρόγραμμα θεραπευτικών ασκήσεων, βασισμένο σε αυστηρά κλινικά κριτήρια. Οι θεραπευτικές ασκήσεις ΜΔΘ συνιστούν συγκεκριμένες, εύκολες και στοχευμένες ασκήσεις με δεδομένη συχνότητα και αριθμό επαναλήψεων μέσα στην ημέρα, ώστε με ελάχιστο χρόνο (2 λεπτά τη φορά), ο ασθενής να βελτιώνει διαρκώς και σταθερά την κλινική του εικόνα.
Ομοίως οι οδηγίες θα περιλαμβάνουν σαφείς πληροφορίες για αποφυγή εξατομικευμένων προδιαθεσικών ή προκλητικών παραγόντων.
Η εκπαίδευση για αυτοθεραπεία είναι επίσης διαρκής στόχος της ΜΔΘ, κάνοντας τον ασθενή διαχρονικά ανεξάρτητο και ικανό για τη σωστή αποκατάσταση του. Τέλος, η εκπαίδευση για πρόληψη και η αποφυγή επιβαρυντικών παραγόντων συνιστούν τα μέγιστα στην αντιμετώπιση μελλοντικής υποτροπής.
